Wskaźniki rozpowszechnienia autyzmu wskazują, że chłopcy są średnio 4 razy bardziej narażeni na bycie w spektrum niż dziewczynki. Jednak liczba ta może być przekłamana, a częstość występowania autyzmu u dziewcząt i kobiet jest znacząco wyższa.

Rodzice córek z objawami spektrum często dzielą się opowieściami o tym, jak trudno było uzyskać właściwą diagnozę dla ich córek, o swojej drodze do odkrycia przyczyn cierpienia bliskiej osoby. Wiele kobiet ze spektrum otrzymuje diagnozę dopiero w wieku dorosłym.

Wydaje się, że bycie kobietą chroni jej mózg przed wieloma nieprawidłowościami rozwojowymi, nie tylko przed autyzmem. Praktycznie każde uszkodzenie mózgu daje mniejsze konsekwencje u kobiet. Oczywiście jest to duże uproszczenie, ale mózgi kobiet i mężczyzn pracują odmiennie. I to jest fakt. Pojawiają się liczne dowody na to, że dziewczynki ze spektrum potrzebują bardziej rozległych uszkodzeń genetycznych niż chłopcy, aby rozwinąć objawy autystyczne.

Jednak równie liczne są badania, które wskazują, że autyzm po prostu prezentuje się inaczej u dziewcząt i dlatego często pozostaje nierozpoznany, zwłaszcza u dziewcząt z normą intelektualną i dobrym rozwojem mowy. Wydaje się, że dziewczynki z autyzmem lepiej „kamuflują” swoje objawy, aby się dopasować do oczekiwań otoczenia.

Z kryteriami diagnostycznymi ASD opartymi głównie na tym, jak autyzm prezentuje się u mężczyzn, dziewczęta często mogą „wymknąć się” diagnozie lub/i zostać błędnie zdiagnozowane. Dziewczęta z ASD wydają się mieć mniej ograniczone i powtarzalne zachowania niż chłopcy, ale możliwe jest też, że niektóre z tych zachowań pozostają nierozpoznane - na przykład obsesyjne zainteresowanie kolekcjonowaniem laleczek LOL, może zostać błędnie zinterpretowane jako świetna zabawa w rolę tak typowa dla dziewczynek. Obsesyjne wręcz kolekcjonowanie laleczek jest (z jakiej przyczyny?) uznane zatem za "normalniejsze" i wspierane bardziej niż pasja syna do oglądania i podróżowania pociągami.

Chociaż każde dziecko ze spektrum jest inne (w końcu to spektrum cech), kilka wspólnych cech dziewcząt jest częsta w tej populacji:

• Szczególne zainteresowanie zwierzętami (konie, psy, świnki morskie) oraz muzyką, sztuką i literaturą
• Rozbudowana wyobraźnia (życie w alternatywnym świecie, ucieczka w świat natury lub fikcji)
• Potrzeba uporządkowania i często kompulsywne porządkowanie przedmiotów (też kolekcjonerstwo)
• Małe zainteresowanie współpracą z rówieśniczkami, przy często dużej potrzebie kierowania relacją - dyktowania zasad gry lub preferowanie zabaw samotnych, w celu zachowania kontroli
• Tendencja do „naśladowania” innych w sytuacjach społecznych po to, by wtopić się w otoczenie
• Umiejętność panowania/kontroli nad emocjami w szkole, ale często duża skłonność do załamań lub wybuchowych zachowań w domu
• Silna wrażliwość sensoryczna! o wiele silniejsza niż w przypadku chłopców, zwłaszcza na dźwięki i dotyk (na przykład metki do odzieży, skarpetki, a nawet dezodorant; mizofonia, fonofobia i nadwrażliwość słuchowa).

Podczas gdy dziewczęta z ASD rzadziej niż chłopcy mają również zdiagnozowane ADHD i problemy z zachowaniem, są one bardziej podatne na problemy internalizacyjne, takie jak lęk, depresja i zaburzenia odżywiania. Częściej mają objawy ADD w tym w obszarze słuchowym.

Zapraszam do przejrzenia mojej prezentacji z Konferencji "Zrozumieć Autyzm"